Afscheidsrede van Hans Eelink; (Hans was sinds 2010 vertegenwoordiger namens de Horeca (buitengebied) in het WCL Algemeen Bestuur.
Allereerst wil ik jullie allen bedanken voor de samenwerking de afgelopen jaren.
Als ik terug denk aan de tijd dat ik deel uitmaak van het algemeen bestuur van WCL krijg ik een zelfbeeld dat ik geen echte sector behartiger ben. Op de één of andere manier kom ik meestal tot de ontdekking dat het algemeen-belang veelal zwaarder zou moeten wegen dan het belang van een bepaalde achterban. Al is het algemeen-belang ook een relatief begrip realiseer ik mij.
Misschien is het om die redenen ook wel goed dat er voor mij nu een opvolger (gelukkig ook veel jongere) is om de belangen van de Horeca buitengebied te vertegenwoordigen. Ik wens Lisanne Helder veel succes en hoop dat ze het ook interessant zal vinden.
Ik kwam in het bestuur toen eigenlijk de grote potten subsidiegeld al grotendeels waren uitgegeven. De waarde van het WCL is voor mij vooral dat het overleg tussen de diverse vertegenwoordigers als smeermiddel kan dienen om in het buitengebied te kunnen leven en werken en het prachtige landschap te behouden voor de komende generaties.
Ik hoop dat het WCL ook de komende jaren hieraan een bijdrage kan blijven leveren.
Dit zal echter niet vanzelfsprekend zijn aangezien er een trend is in onze maatschappij om alles meer en meer zwart/wit te zien.
De veroordelingen over en weer kunnen grote gevolgen hebben als we niet meer elkaars meningen en levensstijlen respecteren in een democratie.
Uitspraken dat wetenschap enkel maar een mening is lijkt mij ronduit zorgelijk. Ik denk dat we wetenschap in Nederland misschien wel te vaak in zetten om zakelijke belangen te dienen met alle gevolgen van dien op termijn. Fundamenteel onderzoek naar waarheidsvinding kan hierdoor in het gedrang komen waardoor we uiteindelijk op lange termijn ons zelf te kort doen.
Enigszins maakt mij dat somber of het nu gaat om de integratie discussie of over milieuproblemen de uiterste meningen regeren te vaak in de media. De redelijkheid lijkt momenteel soms te worden ondergesneeuwd. Ook nu het agrarische beleid opnieuw wordt herzien blijven boeren hard nodig in ons land maar tegelijker tijd ligt hongersnood in Nederland niet direct op de loer.
Uit eigen contacten met de klanten die wij te gast hebben uit alle delen van Nederland krijg ik de indruk dat de steun voor de agrariërs over het algemeen waarschijnlijk groter is dan de boeren zelf denken. Wel weten ze vrij weinig van hun precieze zorgen.
Vaak voel ik mij een ambassadeur voor de agrariërs als ik met klanten spreek of met wagen-rondritten iets vertel en vindt het ook leuk om dingen uit te leggen. B.v. waarom koeien in de wei prachtig zijn maar ook nadelige aspecten heeft. Dat grote stallen vaak beter voor de gezondheid van dieren zijn dan oude kleine huisvesting en dat onze prachtige omgeving extra kosten met zich mee brengt voor de veehouderij die helaas nog steeds te weinig of geen extra beloning met zich meebrengt. Maar omgekeerd zou ik soms in mijn eigen omgeving ook een ambassadeur willen zijn voor de stedelingen uit de Randstad. De problemen in de grote steden hebben een geheel eigen dynamiek waarvan wij op het platteland vaak geen weet hebben maar wel over oordelen. Sommige zorgen zijn daar dermate complex dat ik mij realiseer dat wij nog ongeveer in een oase leven.
Elke sector, ook de horeca en recreatieve, heeft te maken met continue veranderingen om dat de wensen van klanten nu eenmaal wijzigen. Als men de horeca- en recreatiebedrijven van 30 jaar geleden vergelijkt met de huidige moderne bedrijven heeft daar in een enorme verandering plaatsgevonden. Een soort stille revolutie maar ook met koude saneringen. En al leveren wij zelden een bulk product voor de wereldmarkt bepalen ook zeker mondiale aspecten onze prijzen. Door onder andere (te) goedkope vliegreizen moeten wij toch concurrerend blijven in dit deel van Nederland.
Tot zover mijn relativeringen, twijfels maar evengoed optimisme.
Ik wens jullie nog veel succes de komende 25 jaar met ondernemen, werken en leven en om rentmeester te zijn van een prachtig stuk Nederland en hoop dat met het WCL "de redelijkheid" een verbindende factor zal blijven.
10 febr. 2020
